Utopia, czyli nie-miejsce (gr. ou – nie, topos – miejsce) lub dobre miejsce (eutopia), a w naszym potocznym rozumieniu – mrzonka, fantazja o czymś pięknym i niemożliwym. O czymś, za czym tęsknili już starożytni. Platon w swoim „Państwie” przedstawił wizję kraju rządzonego przez filozofów-królów, w którym harmonia i dobro są wartościami nadrzędnymi. Tomasz Morus w „Utopi” opisał wyspę, na której ludność żyje w harmonii i równości, a Marks i Engels w swojej koncepcji społeczeństwa bez klas i wyzysku, także zawarli utopijną wizję świata.
Ernst Bloch twierdził, że ludzka nadzieja i pragnienie lepszego świata są fundamentalnymi składnikami ludzkiej natury i kultury.
Czym zatem jest antyutopia? Złym miejscem? Prawdziwym światem? Co o ludzkiej naturze mówi nam pragnienie doskonałości i ciągłe dążenie do samozagłady? Na te i inne pytania poszukamy odpowiedzi podczas kolejnego spotkania Koła Filozoficznego, na które zapraszamy do Biblioteki Centralnej 25 lipca o g. 18.00.
Naszymi przewodnikami filozoficznymi będą – Dagmara Kwitek i Wojciech Zieliński.
