Nie pasował do żadnej formacji poetyckiej, politycznej czy społecznej. Nie ufał mediom. Nie słuchał radia, nie czytał gazet. Obserwował i czerpał z dorobku innych, ale na własnych, wyjątkowych, zasadach. Miron Białoszewski, bo o nim mowa, to według Marii Janion „największy polski poeta prywatny”. W czym tkwi siła przyciągania autora „Pamiętnika z Powstania Warszawskiego”? W latach 70. XX wieku wokół pisarza skupiała się grupa młodych nazywając go „szamanem”. Inspiruje do dziś, przyciąga poetów, pisarzy i muzyków.
Białoszewski debiutował w 1955 r. To wtedy jego teksty zostały opublikowane w „Życiu Literackim” w ramach „Premiery pięciu poetów”. W tym samym roku ukazała się słynna „Karuzela z madonnami”, chwilę później do rąk czytelników trafił tom „Obroty rzeczy”.
Trudno zamknąć twórczość Białoszewskiego w jakiekolwiek ramy. Literaturoznawcy zwracają uwagę na jego pogłębioną refleksję nad językiem (stąd określenie „poeta lingwistyczny”). Wykraczał poza ramy tradycyjnego języka poetyckiego. Interesowały go wszelkie przejęzyczenia, niedopowiedzenia, inercja i automatyzm mowy. Gry językowe znajdziemy także w jego prozie.
Zapraszamy na majowe spotkanie Forum Poezji, podczas którego przybliżymy twórczość jednego z najbardziej charakterystycznych twórców.
Wiersze Białoszewskiego przeczyta Jolanta Olszewska, aktorka związana z Teatrem Miejskim w Gliwicach. Twórczość autora skomentuje poeta i tłumacz Juliusz Pielichowski.
