Człowiek – w ujęciu absurdalnym, irracjonalnym i groteskowym to perspektywa jaką przyjmuje Witold Gombrowicz w patrzeniu na świat. Potwierdzają to „Dzienniki”, jeden z najważniejszych jego utworów. To swoisty traktat nie tylko literacki, ale też filozoficzny. Filozofujące „ja”, które z taką mocą wybrzmiewa na początku zapisków i ma swoją kontynuację w kolejnych wpisach, jest wyrazem bezkompromisowości i gruncie rzeczy surowego spojrzenia na siebie i ludzką kondycję.
W twórczości autora „Ferdydurki” znajdziemy echa filozofii Schopenhauera, Heideggra, czy Hegla. Jest w nich też miejsce na mocno podkreślony indywidualizm Gombrowicza.
„We mnie pewne idee, będące w powietrzu, którym wszyscy oddychamy, związały się w pewien specjalny i niepowtarzalny sens gombrowiczowski – i ja jestem tym sensem” – pisał.
Gombrowicz literat, prowokator, filozof, egzystencjonalista. To między innymi tym perspektywom przyjrzymy się podczas najbliższej dyskusji Koła Filozoficznego. Pretekstem do rozmowy będzie trwający właśnie Rok Gombrowiczowski.
Naszą przewodniczką po ideach Witolda Gombrowicza będzie Dagmara Kwitek. W dyskusji nie zabraknie odwołań do „Dzienników” i „Przewodnika po filozofii w sześć godzin i kwadrans”.
Zachęcamy do wspólnej rozmowy młodych i starszych miłośników mądrości (filo sofia).
